məzhəkə

is. <ər. müzhikə>

1. Gülməli, güldürücü danışıq, söhbət, hərəkət, oyun; əhvalat, lətifə. Yol uzunu Məmmədrza məzhəkə söyləyərək məni güldürürdü. S. S. A.. Usta Murtuz xəstənin ürəyini açmaq üçün şirin söhbətlər elədi, məzhəkə dedi. M. C..

2. Komediya. Ərəstu faciəni məzhəkədən ayırmaq istəmişdir. Ə. Sultanlı.

◊ Məzhəkəyə qoymaq – ələ salıb gülmək, araya qoymaq, lağa qoymaq. Bu saat sizi aparacağam dəlixanaya, orada ağlınız başınıza gələr və dəxi həzrətin tumanbağısını məzhəkəyə qoymazsınız. C. M..